Insulinooporność i neuroprzekaźniki – czyli dlaczego bez słodkiego wpadamy w depresję?
Insulinooporność to plaga dzisiejszych czasów. Z roku na rok spożycie cukru rośnie w zastraszającym tempie. Jeśli nie zaadresujemy problemu – nabawimy się cukrzycy typu II. To, że cukier jest niezdrowy i powoduje zaburzeń każdy słyszał. O stopie cukrzycowej też, oraz zapewne o tym, że przy insulinooporności bardzo ciężko schudnąć, bo gdy insulina krąży we krwi nie uruchamia się glukagon – hormon odpowiadający za spalanie rezerw tłuszczowych. W tym artykule jednak chciałabym się skupić na innym aspekcie insulinooporności – na wpływie insuliny i cukru na neuroprzekaźniki, na nasz nastrój i problemy neurologiczne. Ponieważ skutki za dużej podaży węglowodanów są o wiele bardziej poważne, niż oponka na brzuchu.